Lombok, Bali en Expiditie Robinson 2.0

Hee allemaal,
Het is weer even geleden sinds mijn laatste blog en dit komt doordat ik ontzettend veel gereisd heb de laatste maand en het daartussen nog druk had met mijn toets week op school. En ja echt, ik doe hier ook nog wat anders dan vakantie vieren. De eerste week van de toets week heb ik mezelf opgesloten op mijn kamer in Jakarta om alles goed te kunnen leren en na mijn 2e toets ben ik direct vertrokken naar het vliegveld om de vlucht naar Lombok te halen. Ik had een weekje geen les tot de volgende toets dus een mooi excuus voor ´een studiereisje’.
Samen met Lea ben ik vier dagen op Lombok geweest waar het heerlijk ontspannen was tussen de drukte van de toetsen door. We zijn naar het plaatsje Kuta geweest, een klein stadje met 2 grote straten vol bars en restaurants en op een paar kilometer afstand bevonden zich de mooiste stranden. Voor 2 euro per dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar verschillende strandjes gereden. De rit naar de stranden toe was ook mooi waar je in Jakarta alleen maar auto’s en beton ziet was het op Lombok alleen maar natuur en overal lekker rustig.
De week daarna heb ik mijn laatste toets gemaakt van deze toets week en toen ben ik de dag daarna weer verder gereisd naar Bali voor mijn eerste heuse zakenreisje. Zoals jullie misschien weten ben ik vaak bezig met haken en heb ik de laatste tijd een aantal bikini’s gemaakt. Omdat ik zo veel leuke reacties heb gekregen heb ik gekeken naar mogelijkheden om ze te kunnen laten produceren en zodoende zijn de eerste handgemaakte bikini’s nu in de maak in Bali! Ik ben erg benieuwd naar het eindresultaat. Na 2 dagen bali ben ik vorige week zaterdag van Bali via Makassar naar Gorontalo gevlogen (Sulawesi), waar ik me heb aangesloten bij de andere 4 meiden.
Sulawesi is een van de grootste eilanden in Indonesië en staat bekend om de mooie duik en snorkel gebieden. De planning was om vanuit Gorontalo zaterdagavond de nachtboot te nemen naar de Togian eilanden maar nu bleek eenmaal op het vliegveld dat de boot op vrijdagavond was vertrokken en de volgende boot pas op maandagavond zou vertrekken. Aangezien we een vrij korte tijd in sulawesi hadden zijn we naar andere opties gaan kijken. Doordat er op internet haast geen informatie te vinden is over de togian eilanden was het lastig om vooraf alles te regelen en op het vliegveld kregen we viavia een nummer door van een bedrijf die ons naar de eilanden zou kunnen brengen. Doordat het stormde zaterdagavond zouden we dan op zondagochtend om 6 uur vertrekken. Gezegd was dat het een speedboot zou zijn die ons binnen 3 uur naar de Togians zouden brengen. Wij waren natuurlijk helemaal blij en hebben akkoord gegeven omdat anders het hele reisje in de soep zou lopen. Nou boot geregeld… nu de volgende uitdaging, bij het hotel zien te komen (dat tevens ook de vertrekhaven was). In een stad zonder officiele taxibedrijven en veel corrupte particulieren die samenspelen, viel het nog niet mee om een eerlijke prijs te krijgen maar na wat acteerwerk hebben we toch een redelijke prijs kunnen krijgen om naar de haven/hotel te gaan in Marisa. Kleine tegenvaller, de trip duurde de hele dag, over smalle bergwegen slingerend met een race chauffeur maar uiteindelijk waren we er. De nacht daar gebleven en de volgende ochtend kwam de boot ons ophalen.
De speedboot die ons binnen 3 uur naar de togians zou brengen veranderde in een houten vissersbootje met een knalmotor die ons binnen 6 uur naar de eilanden had gebracht, met de bagage boven het hoofd door het water en het bootje inklimmen en gaan dan maar! Het was een lange zit waarbij tussendoor geen land te zien was en geen boot te bekennen maar eenmaal op Togian aangekomen keken we onze ogen uit. Helderblauw water, witte stranden, jungle en de mooiste koralen en vissen en haast geen mensen te bekennen. Het eiland waar wij verbleven heet Kadidiri en heeft 3 kleine hotels. Het hotel waar de kapitein ons had gedropt was erg simpel en had een bed, een muggennet, geen elektriciteit en een gat in de grond als wc en een emmer met water om te douchen. We hadden niet veel luxe verwacht en dat hadden we dus ook goed geraden. Na het ‘douchen’ in de avond hoorde ik Bodine gillen en nu bleek dat er een giga rat op de kamer zat. Natuurlijk hebben wij weinig zin om met extra gezelschap op de kamer te slapen en zijn we dezelfde avond nog naar een hotel een stukje verderop gegaan. Deze was iets luxer met 2 uur elektriciteit per dag en stromend water om te douchen.
De kamers waren kleine houten huisjes met een rieten dak maar doordat het tegen de jungle aan ligt en er veel openingen waren bleken ook hier ratten te zitten en kakkerlakken en ongedierte kon dus ook gemakkelijk de kamer op. Niets aan te doen op een eiland zoals Kadidiri. De iets minder comfortabele kamer en ongenodigde vrienden waren het allemaal waard wanneer je ziet hoe mooi het eiland is. Het is super rustig en met de onaangetaste natuur zijn de koraalriffen nog in goede staat. We hebben een dag een boottocht gedaan waarbij we met kwallen hebben gesnorkeld, op een van de mooiste stranden van sulawesi geweest, een groot koraalrif bezocht met een metersdiepe muur van koraal waar je kon snorkelen en een traditioneel dorp van de water gipsy’s bezocht. De rest van de dagen zijn we op Kadidiri geweest waar je lekker op het strand kon liggen of snorkelen.
Donderdag zijn we met de Ferry teruggegaan naar Gorontalo. De boot vertrok om 6 uur in de avond en kwam de volgende ochtend om 6 uur aan. De boot is typisch indonesisch dus we keken best op tegen de reis. We hadden de mogelijkheid om een cabine te huren met 4 bedden maar uiteindelijk bleek de airco te lekken waardoor 2 bedden onbruikbaar waren en daarnaast zat de kamer vol met kakkerlakken (net zoals de rest van de boot). Om toch maar een beetje te kunnen slapen zijn we op een handdoekje op het dek gaan liggen. De nacht ging sneller voorbij dan verwacht en vanuit Gorontalo hebben we een auto gehuurd en in 6 uur naar Manado gereden. We zouden vanuit deze stad weer terugvliegen naar Jakarta op zondagochtend. Deze stad was vrij europees en had winkecentrums en restaurant dus na 5 dagen expiditie robinson kun je wel raden wat we de laatste dagen in manado gedaan hebben.
Al met al een super mooie en avontuurlijke reis geweest die we zeker niet meer snel zullen vergeten. Ik heb mijn verjaardag ook echt in een paradijsje mogen vieren en alle moeite om er te komen en te blijven was echt de moeite waard. Ik denk dat de foto’s wel voor zich spreken!
Tot de volgende!!